spiegel wij
samenspel tussen Hieke Luik en Seet van Hout
Ze delen een voorliefde voor groei en bloei en
verval, voor organische vormen ook. Ze hebben een voorkeur voor kunst die wortelt
en woekert. Het materiaal mag zijn eigen spoor vormen. Ze drijven soms mee,
houden soms tegen. Liefst zitten ze met hun vingers in de verf, in de klei. Hun
hand is altijd herkenbaar in het werk. Door aftasten en uitproberen doen ze
onverwachte vondsten. Het werk vormt de weerslag van een continu proces.
De beelden van Luik zijn sereen en
geconcentreerd, meestal zacht van tint. In Van Houts schilderingen woekert het
meer; de kleuren, de vormen, de volte.
Ze blijven nieuwsgierig. Ook al hebben ze
beiden een mooie staat van dienst en is hun werk opgenomen in belangrijke
verzamelingen. De één komt net uit Scheveningen, had een tentoonstelling in
Beelden aan Zee, van de ander was pas nog te werk zien in Galerie Deschler in
Berlijn. Nu treffen ze elkaar in Noord- Brabant, zijn ze
neergestreken in Beugen.
Met in hun bagage hele en halve werken,
beelden die ze nog eens onder handen willen nemen, mogelijke nieuwe aanzetten.
Alarm met omgeving is dit voorjaar het gezamenlijk atelier van Hieke Luik en
Seet van Hout - werkplek, experimenteerplek, speelweide.
Er is een schriftje dat heen en weer ging, vol
ideeën en overwegingen. Er zijn mogelijkheden en veranderingen. Er is geen
deadline, geen vastomlijnd plan. Ze zijn samen op ontdekkingstocht en bezoekers
mogen even met hen oplopen.
Vast staat alleen wanneer het stopt. In Beugen
althans. Verder weet je maar nooit.
Deze tekst schreef Ernie Bossmann na een bezoek aan Seet van Hout en mij tijdens onze werkperiode in Beugen bij Ans Verdijk.
Ans Verdijk vertelt over het gezamenlijke werk van Seet van Hout en mij tijdens de finissage op 27 mei 2017.