donderdag 29 juni 2017

ondertussen en verder met 'Opnieuw' : 'Bel voor A'

Naar aanleiding van de Bel uit 1993 (brons en speksteen) die in de tentoonstelling Opnieuw/Reset te zien was kreeg ik de opdracht om een nieuwe Bel te maken.



















Dat werd deze Bel voor A, in brons en albast


























































op het atelier met de 'knipselaquarellen' op de achtergrond

van 3 april tot en met 27 mei 2017 een samenwerking met Seet van Hout in ALARM en het Museum van Alle Tijden bij Ans Verdijk

spiegel wij
samenspel tussen Hieke Luik en Seet van Hout
Ze delen een voorliefde voor groei en bloei en verval, voor organische vormen ook. Ze hebben een voorkeur voor kunst die wortelt en woekert. Het materiaal mag zijn eigen spoor vormen. Ze drijven soms mee, houden soms tegen. Liefst zitten ze met hun vingers in de verf, in de klei. Hun hand is altijd herkenbaar in het werk. Door aftasten en uitproberen doen ze onverwachte vondsten. Het werk vormt de weerslag van een continu proces.
De beelden van Luik zijn sereen en geconcentreerd, meestal zacht van tint. In Van Houts schilderingen woekert het meer; de kleuren, de vormen, de volte.
Ze blijven nieuwsgierig. Ook al hebben ze beiden een mooie staat van dienst en is hun werk opgenomen in belangrijke verzamelingen. De één komt net uit Scheveningen, had een tentoonstelling in Beelden aan Zee, van de ander was pas nog te werk zien in Galerie Deschler in Berlijn. Nu treffen ze elkaar in Noord- Brabant, zijn ze neergestreken in Beugen.
Met in hun bagage hele en halve werken, beelden die ze nog eens onder handen willen nemen, mogelijke nieuwe aanzetten. Alarm met omgeving is dit voorjaar het gezamenlijk atelier van Hieke Luik en Seet van Hout - werkplek, experimenteerplek, speelweide.
Er is een schriftje dat heen en weer ging, vol ideeën en overwegingen. Er zijn mogelijkheden en veranderingen. Er is geen deadline, geen vastomlijnd plan. Ze zijn samen op ontdekkingstocht en bezoekers mogen even met hen oplopen.

Vast staat alleen wanneer het stopt. In Beugen althans. Verder weet je maar nooit.

Deze tekst schreef Ernie Bossmann na een bezoek aan Seet van Hout en mij tijdens onze werkperiode in Beugen bij Ans Verdijk.

















































































Ans Verdijk vertelt over het gezamenlijke werk van Seet van Hout en mij tijdens de finissage op 27 mei 2017.